Jerzy Jarek. Deszczowe dzieci

 


Deszczowe dzieci


Pusta dziecięca piaskownica. 
Huśtawki stoją nieruchomo. 
Poda deszcz – smutno na ulicach. 
Dzieci są w domach – wiadomo. 

Przytulają policzki do szyby, 
Są samotne jak parkowe ławki. 
W książkach mają słońce na niby.
Chwilę patrzą na wesołe obrazki.
 
Odkładają książeczki na potem, 
Gdy się przetrze, gdy zrobi się jaśniej, 
Przywierają do szyb mokrych z powrotem. 
Poprzez strugi świat widać jak z baśni. 

Smutna wilgotna to kraina. 
Bębnią krople o rury trzepaka. 
Już z kałuż morze się zaczyna. 
Dzieci nie mogę teraz płakać i płakać... 

Przytulają policzki do szyby, 
Są samotne jak parkowe ławki. 
W książkach mają słońce na niby.
Chwilę patrzą na wesołe obrazki.

A ten deszcz, wielki deszcz, ciągle leje. 
Już pozmywał grę w klasy z chodnika. 
Dzieci w domach mają nadzieję: 
Będzie słońce – tak jest w dobrych wierszykach.

A tymczasem z policzkami u szyby
Są samotne jak parkowe ławki.
W książkach mają słońce na niby.
Chwilę patrzą na wesołe obrazki.

A wierszyki dzieciom nie kłamią: 
Wyjrzy słońce, osuszy kałuże 
I te dzieci, z policzkami przy szybach, 
Będą śmiały się głośniej i dłużej 

I odlepią swe buzie od szyby, 
I ożywią ponure dzielnice, 
I ich świat, co był dotąd na niby, 
W swe dziecięce dłonie pochwycą! 

Odłożone książeczki, na potem, 
Gdy się przetrze, gdy zrobi się jaśniej, 
Zdejmą z półek zakurzonych z powrotem. 
I nie będzie już więcej w nich baśni... 


Nr ZAiKS 18435
ISWC T-909.393.846-6
Kompozytor: Wiesław Tadeusz Michalski IPI / CAE 00219268557
Autor tekstu: Jerzy Stanisław Jarek IPI / CAE 00219273470







Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jerzy Jarek. Zły sen

Obraz
  Zły sen Powiem wam co mi się śniło Nie wiem, nie wiem gdzie to było Grałam w piłkę sobie sama Gdy się ten wydarzył dramat Piłka była z pomarańczy A ja chciałam tylko tańczyć Złotą kulą sięgnąć nieba I nic nie czuć, i się nie bać I śniłam, że rzucam i leci przede mną tuż, tuż Że gonię, że łapię, że mam ją i już I śniłam, że biegnę, że gonię, że łapię, tuż tuż Że mam ją, że trzymam, złapałam i już Nagle z bramy naprzeciwko Wybiegł chłopak z rudą grzywką Z miną hardą i złowrogą Moją piłkę kopnął nogą Piłka leci coraz prędzej A ja za nią z płaczem pędzę I ze wzrokiem w nią wlepionym Gonię ją, dobiegam do niej I śniłam, że ona ucieknie, poleci gdzieś w dal Nie zdążę, nie złapię, ach jakże mi żal I znowu powtarza się ciągle, uparcie zły sen Nie zdążę, nie złapię, ucieknie gdzieś hen Rudy! Nie śmiej się, nie trzeba Nie dosięgnie piłka nieba Tuż przy ziemi ją pochwycę Wbiegam za nią na ulicę... I myślę, pobiegnę, dogonię i złapię ją tu Nie zdążę, nie chwycę, brakuje mi tchu... Pisk hamul...
Czytaj więcej

Jerzy Jarek. Gdy śpisz

Obraz
  Gdy śpisz Już późno...                     Pora spać... Zabawki dawno śpią Tak pusty jest wtedy dom Nie musisz się jednak bać Spod ścian wypełza strach I czai się u drzwi Lecz kiedy się smacznie śpi To on nie pojawia się w snach Gdy śpisz, to twój sen uniesie cię w dal Do planet odległych, za morza gdzieś hen I gdy sobie śnisz, to tylko ci żal Że zbudzisz się kiedyś, że skończy się sen We śnie napotkasz tam Znajomych swych ze stu A kiedy wrócisz tu Opowiesz o tym nam A jutro, nim pójdziesz spać Ucieknie strach spod drzwi Bo wiesz, że kiedy się śpi Nie trzeba się wcale bać Bo gdy śpisz, to twój sen uniesie cię w dal Do planet odległych, za morza gdzieś hen I gdy sobie śnisz, to tylko ci żal Że zbudzisz się kiedyś, że skończy się sen Autor tekstu: Jerzy Stanisław Jarek   IPI / CAE 00219273470 Nr ZAiKS 5057396 muzyka: Dariusz Samerdak
Czytaj więcej

Jerzy Jarek. Był upał na dworze

Obraz
Był upał na dworze Był upał na dworze, a teraz jest zimno I ciemno, i słońce nie świeci Chodnikiem przed siebie jeż idzie piechotą I tuli kolczasty swój grzbiecik A beton chodnika już łapki mu mrozi A droga światłami aut świeci Lecz asfalt nie ziębnie tak szybko jak beton Ogrzeje tam jeżyk swój grzbiecik I wchodzi na jezdnię, i ciepło mu w łapki I coś coraz bliżej się świeci Jest cieplej i widniej...                                   Coś warczy... Nadstawia jeż groźnie swój grzbiecik... Nr ZAiKS 99441 ISWC T-909.387.515-1 Kompozytor: Wiesław Tadeusz Michalski IPI / CAE 00219268557 Autor tekstu: Jerzy Stanisław Jarek IPI / CAE 00219273470
Czytaj więcej